اثر مخمر ساکارومایسس سرویسیه روی تولید و ترکیبات شیر گاو هلشتاین

به منظور تعیین اثر استفاده از سطوح مختلف مخمر ساکارومایسس سرویسیه (SC47) در تغذیه گاوهای شیرده و تولید آنها، آزمایشی با بکاربردن طرح چرخشی متوازن با دوازده راس گاو (در مرحله اول شیردهی)، چهار جیره (یک الی چهار)، سه دوره (هر دوره 28 روز)، سه بلوک و چهار رأس گاو در هر بلوک انجام شد. اجزای اصلی جیره پایه شامل یونجه خشک (65/23 درصد)، ذرت سیلوشده (2/17 درصد) و مواد متراکم (15/59 درصد) براساس ماده خشک بود.به جیره‌های آزمایشی یک الی چهار به ترتیب سطوح صفر، 3، 6 و 12 گرم مخمر ساکارومایسس سرویسیه در روز اضافه شد. جیره‌ها به صورت کاملاّ مخلوط مصرف شد، ولی مخمر بصورت افشان بر روی غذای وعدة بعد از ظهر خوراک پاشیده می‌شد. گاوها بصورت انفرادی و تا حد اشتها تغذیه و روزانه سه دفعه دوشیده می‌شدند. تولیدشیر در هر بار دوشش رکوردگیری و نمونه‌گیری از شیر هفته‌ای دو بار جهت تعیین ترکیبات آن صورت می‌گرفت. در پایان هر دوره آزمایشی نمونه گیری خون جهت تعیین متابولیتهای آن و نیز نمونه‌گیری از مایع شکمبه برای تعیین pH شکمبه گاوها انجام می‌شد. در این آزمایش میزان مادةخشک مصرفی، تغییرات وزن بدن و تولید شیر خام تحت تأثیر جیره‌های آزمایشی قرار نگرفت ولی درصد چربی، درصد موادجامد بدون چربی و درصد کل موادجامد شیر با مصرف مخمر افزایش پیدا کرد(05/0P ). میانگین pH مایع شکمبه برای تیمارهای مختلف تفاوت معنی‌داری نیز با هم نداشت. همچنین غلظت گلوکز، کلسیم، فسفر، سدیم، کلسترول، تری‌گلیسریدها، نیتروژن اوره‌ای و کل پروتئین پلاسمای خون گاوهایی که جیره‌های متفاوت دریافت کردند اختلافی نداشت. ولی نیتروژن اوره‌ای پلاسمای خون گاوهایی که مخمر مصرف کرده بودند افزایش غیر معنی دار داشت(05/0P> ) همچنین غلظت پتاسیم (05/0P< ) ومنیزیم (05/0P